Het is een van die zeldzame dagen in de winter, wanneer de lucht helder is en de zon schijnt, maar de kou je niet loslaat. In deze tijd van opwarming, waarin natuurijs steeds meer een herinnering lijkt, is er plotseling een ijsbaan ontstaan. De natuur heeft zich even gekleed in een dunne laag bevroren water, en de wereld lijkt stil te staan. Het is een moment dat je moet grijpen, want je weet nooit wanneer het weer zal verdwijnen.
Er is iets magisch aan het schaatsen op natuurijs. De geur van de kou in je longen, de geluiden van de omgeving – het zachte gekraak van je schaatsen, het geroezemoes van andere schaatsers die net zo van het moment genieten als jij. Je ziet kinderen lachen, volwassenen die even hun dagelijkse zorgen vergeten en ouderen die herinneringen ophalen aan hun jeugd, toen dit veel vaker het geval was. Het is niet zomaar schaatsen, het is een zeldzaam avontuur in een wereld die snel verandert.
Je beseft hoe bijzonder het is om op dit moment aanwezig te zijn, het ijs is kwetsbaar en met de opwarming van de aarde zou het zomaar weer kunnen verdwijnen voor de rest van de winter. Je hebt geen tijd te verliezen, het ijs is een cadeau van de natuur dat je koestert zolang het er is. Want wie weet of je volgend jaar weer de kans krijgt om deze unieke ervaring te herbeleven.
Je maakt een laatste rondje, voelt de wind langs je gezicht strijken, en je weet: dit is iets om nooit te vergeten. Dit moment, dit natuurijs, is een herinnering die steeds zeldzamer zal worden. Grijp het wanneer je kunt.
